Κείνη την Κυριακή, στις 4 του Οκτώβρη, θυμάσαι, ούτε σύννεφο μηδέ βροχή φάνηκε να σκιάσει την αγάπη, την αισιοδοξία και την ελπίδα, πάνω απ’ όλα την ελπίδα που πρέπει να μας κρατάει γερά στους προμαχώνες της ζωής, που πεθαίνει τελευταία, ναι, την ελπίδα πως όλα οι συνάνθρωποί μας με την επάρατο αρρώστια θα ξανάβρουν την υγειά τους, τις δυνάμεις και τη δημιουργικότητα τους για να βγούνε πολύτιμα στελέχη στην ευρύτερη κοινωνία.

Εθελοντικό, φιλανθρωπικό περπάτημα συμπαράστασης κι ενίσχυσης του συλλόγου ¨ΟΡΙΖΟΝΤΑ¨ που αγωνίζεται να κρατήσει ανοιχτό τον Ορίζοντα της ελπίδας και της ζωής παιδιών κι ενηλίκων που παλεύουν με τον καρκίνο.

Κι είχε μια αλλιώτικη όψη το Καστέλι.

Αυθόρμητη η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα μας. Στο κάλεσμα του συλλόγου «Φίλοι του Αννουσάκειου Ιδρύματος», των Αθλητικών Ομίλων Κισάμου και Θύελλας Καλαθαινών, της Νεολαίας Κισάμου και της Αθλητικής Παρέας του Συλλόγου «Ορίζοντα». 

Πάνω από διακόσιοι μεγάλοι και εκατό παιδιά περπατήσαμε αυθόρμητα, χαρούμενοι, γελαστοί, να προσφέρουμε αγάπη, συμπαράσταση, φως. Μικροί, μεγάλοι, γερόντοι και γερόντισσες κι ο φίλος μας με το αναπηρικό καροτσάκι.

Παρόντες βέβαια οι Σαμαρείτες Κισάμου που διακριτικά συνόδευαν τους συμμετέχοντες για τυχόν απαιτούμενη βοήθεια.

Κανένας όμως δεν κατάλαβε πώς περάσανε τα τέσσερα χιλιόμετρα, χωρίς κούραση, παρά μόνο, με μια άφατη ψυχική αγαλλίαση που μας κατέκλισε.

Έχουνε να πούνε, κι είν’ αλήθεια, πως:

«Όταν σου δίνουν έχεις καλλίτερο φαγητό.

Όταν δίνεις έχεις καλλίτερο ύπνο.»

Διάλεξε.

Για τούτο σου λέω, έγινε ένας περίπατος όχι αγώνας. Μπροστά από τη Μητρόπολη, όλοι μαζί «ένα δυο, βήμα γοργό» εθελοντικά και φιλανθρωπικά ξεκινήσαμε. Κάναμε τη βόλτα μας σε όλο το Καστέλι και τερματίσαμε πάλι στη Μητρόπολη μπροστά.  

Μια πρωτόγνωρη εμπειρία που ευχή εκφράζουμε να καθιερωθεί και κάθε χρόνο να γιομίζει άρωμα αγάπης ο τόπος μας.

Γ. Καμβυσέλλης